Hier een stuk als reactie op de working ontologist. Ik bemerk een hoop old-school in TWO (the working ontologist) Hieronder mijn belangrijkste punten
1. Het gebruik van namespaces
De ontologist vertelt me dat het heel goed mogelijk is om gebruik te maken van de rdfs namespace om binnen deze namespace je eigen URI’s aan te leggen. Het lukt zelfs om de rdfs names opnieuw te gebruiken maar wel hun gedrag te veranderen (mogelijke inferences). Het antwoord van TWO is dat dit niet de bedoeling is. Het zou wel eens verwarrend kunnen werken. Niet erg sterk antwoord vind ik. TBL zegt toch juist dat ik wel andermans URI’s moet gebruiken? Waarom staat hier niet een goed verhaal over wie er wat kan veranderen en hoe je te werk gaat bij hergebruik?
2. De nadruk op inferences
Enerzijds is de nadruk op inferences goed: er zijn echt veel vragen die je jezelf moet stellen als je aan het modelleren bent. Dus: wat mag er wel? Wat niet? Ook is het goed dat je expliciet maakt (in triples) wat je impliciet wel weet (bijv. Rosmalen ligt in de provincie NB, NB ligt in NL dus Rosmalen ligt in NL). Allemang noemt dat het ‘slim’ maken van je data. Echter, er wordt op een bepaald moment zoveel gedrag (inferences afleiden) in de URI’s gestopt, dat juist het enorme voordeel van URI’s er aan gaat: URI’s wijzen alleen maar aan, uitleg over wat er aangewezen wordt, vind je middels een internetpagina. Het gedrag van URI’s moet niet in de URI zitten. Als je een URI gebruikt uit een andere bron, dan vergeet je dus heel veel informatie: met al het typeren van de URI (domain, type, subProperty, Class, etc.) , wordt heel veel gedrag toegevoegd die je apart zult moeten opvragen. Het boek behandelt niet het opvragen van het gedrag dat een URI heeft binnen een bepaald endpoint.
3. Het ontwerpen van je triples
Allemang doet nog wat pogingen van: houd het algemeen, ontwerp voor hergebruik, bedenk wat anderen gaan doen. Geheel tegen mijn en vooral Pieter Wisse’s zijn denkbeelden in. Pieter weet heel goed het aanduiden van iets te scheiden is van de behoefte hebben aan iets. Echter, dezelfde aanduiding (URI !!) wordt gebruikt, ook als er geen behoefte aan is. Dus van heel ‘gebruikloos’ tot en met hartstikke bruikbaar, het ding behoudt dezelfde URI. Die gedacht mis ik in TWO .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten